Rozdział 2

Nadszedł weekend. Już z rana wymieniłem ze Stellą sms-y co do wyjścia do klubu karaoke. Miałem wpaść po nią o 19:00. Jak byłem już ogarnięty i po śniadaniu usiadłem przed laptopem i zalogowałem się na portalu facebook. Już miałem kilkanaście zaproszeń od ludzi z klasy w tym od Stelli, jednak żadnego od szkolnej elity. Z ciekawości odwiedziłem profil tego całego Aleksa. Miał całkiem sporo zdjęć. Przypatrzyłem się jego twarzy i aż mnie na chwilę zamurowało. Przecież on był taki przystojny.. Po chwili otrząsnąłem się i strzeliłem sobie mentalnego kopniaka i postanowiłem wejść i popisać z kimś na czacie. Poudaję trochę dziewczynę i popiszę sobie z jakimiś fajnymi kolesiami. Zalogowałem się jako Gabriela. Po chwili już dostałem kilka wiadomości od jakiś sponsorów, więc ich zignorowałem. Natomiast moją uwagę przykuła wiadomość od chłopaka o nicku ‘nieszczęśliwy.w.niby.szczęściu’.

N.W.N.S: Hej ;)

G: No cześć. ^^

N.W.N.S: Jak ci mija poranek?

G: Jest w porządku, dziękuję. A tobie?

N.W.N.S: Jeżeli mam być szczery to pokłóciłem się z przyjacielem i dziewczyną jednocześnie ;/ .

G: Co się stało? Mnie możesz się wygadać zachowam dla siebie J

N.W.N.S: Jesteś pewna? Nie chcę cię zanudzać..

G: Oj przestań. Będę twoją przyjaciółką-dobra rada. ;)

N.W.N.S: Mój przyjaciel mówi, że moja dziewczyna to zwykła suka i nie podoba mu się, że chodzi ona po klubach z koleżankami i ubiera się no.. trochę wyzywająco.. Pogryzłem się z nim o nią.. Potem rozmawiałem z nią co robimy w weekend, to ona stwierdziła, że dzisiaj idzie na spore zakupy, a potem ma imprezę, a jutro musi odsypiać i nie będzie mieć dla mnie czasu… Myślałem, że ten związek będzie udany, bo z początku mówiono, że pasujemy do siebie idealnie, ale mam jej czasami dość. Mimo wszystko potrzebuję trochę czułości i chciałbym z nią spędzać miło czas, ale przecież jej nie powiem… Jestem znany z twardego charakteru i ludzie czują do mnie respekt… Nie chcę by moja reputacja legła w gruzach, by ludzie myśleli, że jestem miękki.

G: Skoro ci źle zerwij z nią. Z tego co mi napisałeś wynika, że ona właściwie traktuje to jak wolny związek i twój przyjaciel ma racje. Przemyśl tą możliwość ;)

I tak rozmawiałem z nim do 17:00. Rozmawialiśmy o różnych gatunkach filmów, muzyki, o sportach. Obydwoje znaleźliśmy w sobie te bratnie dusze. Jednak musiałem się zacząć szykować do klubu. Pożegnałem się z ‘nieszczęśliwy.w.niby.szczęściu’ i poszedłem pod prysznic. Czyściutki  owinąłem ręcznik wokół bioder i poszedłem szukać jakiś ciuchów. Wybrałem czarne rurki, biały t-shirt z zielonymi napisami i na to niebieską bluzę iż wieczorem robi się już chłodno. Roztrzepałem trochę włosy i zbiegłem na dół. Założyłem ciemne trampki za kostkę i ruszyłem w stronę bloku Stelli. Dreptałem rzadko uczęszczaną ulicą, aż usłyszałem za sobą pisk opon. Nim zdążyłem się obejrzeć zostałem wciągnięty do samochodu, a do moich ust została przystawiona jakaś szmatka, przez którą po chwili odpłynąłem.

Obudziłem się z wyraźnym bólem głowy i próbowałem wstać, ale zobaczyłem coś istotnego. Byłem w jakiejś piwnicy przykuty do ściany! Jedyne co widziałem to malutkie okienko z kratami po mojej lewej. Z tego co widziałem dopiero zaczynało wschodzić słońce. Co jest cholera?- takie i inne myśli chodziły po mojej głowie.

Po jakimś czasie, gdzieś około 7:00, bynajmniej tak mi się wydawało z tego jak wysoko było słońce usłyszałem szczęk zamka i do już bardziej rozświetlonego pomieszczenia wkroczył wysoki czarnowłosy  facet o mocnych rysach.

-Josuke Kajahara..-zlustrował mnie wzrokiem po wypowiedzeniu tych słów- Tatuś powinien cię pilnować.

-Jaki Josuke?! Jestem Gabriel! Gabriel Hattori!

-Nie kłam!- spoliczkował mnie- Nie myśl, że się wywiniesz!

-Nie kłamię!- kolejne uderzenie.

-Może jeszcze powiesz, że twoim tatusiem nie jest Kaoru?!

-Bo nie jest!

-Ok. Tak chcesz się bawić to się pobawimy. Zza paska spodni wyjął bicz. Tylko nie mnie!- krzyczałem w myślach.  Jednak nikt moich myśli nie słuchał bo po chwili na brzuchu poczułem mocne uderzenie, które porwało materiał mojej koszulki i chyba zrobiło krwawą ranę.

-Przyznaj się, że jesteś synem Kaoru!

-Nie jestem!- kolejne uderzenia tym razem trochę wyżej.

-Nie kłam mały skurwielu, bo cię tu wykończę!- bił mnie nieprzerwanie, a ja opadałem z sił. Łzy lały mi się strumieniami tak samo jak krew z piersi i brzucha. Gdy myślałem, że mnie już zabije dał mi spokój. Po kilku minutach jak się wykrwawiałem, zemdlałem. Przez następne dwa dni było podobnie. Czwartego dnia nie było tak dobrze. Wtedy przyszedł opity, dobrze czułem woń alkoholu. Tego dnia nie dość, że mnie pobił to jeszcze chciał zgwałcić. Zdarł ze mnie ubrania i jak już się do mnie zbliżał do pomieszczenia wpadł inny mężczyzna i powstrzymał go. Potem słyszałem jak za drzwiami krzyczy, iż ja nie kłamałem, że porwali kogo nie trzeba. Ulżyło mi trochę, ale jak usłyszałem, że chcą mnie zabić, bym nikogo z nich nie wydał na policję zrobiło mi się słabo. Kilka minut później słyszałem hałas i strzały. Wystraszyłem się. Byłem pewny, iż nie długo mnie wykończą. Usłyszałem, że drzwi są gwałtownie otwierane. Przymknąłem oczy czekając na śmierć, lecz poczułem, że jestem otaczany kocem i brany na ręce. Uchyliłem powieki i ujrzałem kilku policjantów. Zastanawiałem się jak mnie znaleźli, lecz brak jedzenia jak i picia sprawiły, że kolejny raz zemdlałem.

Tym razem obudziłem się w szpitalu. Obok mnie siedzieli rodzice wraz ze Stellą.

-A-Ale jak mnie znaleźliście?- wychrypiałem.

-Zlokalizowaliśmy położenie twojego telefonu, który miał jeden z tych bandytów. Nawet nie wiesz jak się martwiliśmy. Lekarz zrobił co mógł, ale na prawym boku zostaną ci dwie podłużne blizny.- mówiła moja mama płacząc.

-Mamo ja tak się bałem..- po mojej twarzy też toczyły się łzy- On chciał mnie zgwałcić..

-Już dobrze synuś.- przytuliła mnie.

-Ile tu leżę?

-Dwa dni.

-O nie minął mnie cały tydzień szkoły.- mruknąłem zmartwiony.

-I minie cię kolejny tydzień, aż dojdziesz do siebie. Już wszystko z dyrektorem załatwiliśmy.

-Ale co z innymi uczniami? Co oni wiedzą?- zapytałem zmartwiony, iż ktoś dowie się o tym co mi się stało.

-Oni nic nie wiedzą i trzeba jakąś wersję dla nich wymyśleć..

-Dobrze..Mamo?

-Tak?

-Głodny jestem.- właśnie głośno mi zaburczało w brzuchu.

Roześmiałem się wraz z rodzicami i przyjaciółką. Już po chwili jadłem. Mimo nieprzyjemności jakich doświadczyłem, byłem zadowolony, iż rodzice tak jak byłem mały poświęcali mi dużo czasu i mogłem się chociaż przez jakiś czas cieszyć ze spędzania z nimi całych dni. Bałem się powrotu do szkoły. Co miałem powiedzieć innym uczniom na temat czemu mnie nie było? A co jak ktoś się przez przypadek dowie prawdy i będą o mnie gadać? I pytanie czy będę ćwiczył na wf-ie..Bo jak w szatni ktoś zobaczy moje blizny.. Ah przez głupią pomyłkę zostałem skazany na cierpienie! Komu będzie się podobał chłopak z bliznami? Będę sam, namaluję sobie na ścianie wielki napis FOREVER ALONE.. Psychikę to ja mam zrytą.. Co ja ludziom takiego zrobiłem? Zawsze starałem się nie być konfliktowym , nie być dla nikogo ciężarem.. Więc za co los mnie ukarał? Za bycie gejem? Gej to też człowiek, też kocha! Porozmawiałem jeszcze potem ze Stellą i dowiedziałem się, że jutro także Yuki do mnie wpadnie. Pomyślałem, że chciałbym pogadać z tym chłopakiem z czatu…Zmęczony po lekach i gadaniu usnąłem z nadzieją na lepsze jutro.

_________________________________________________________________

ludzie pisać numery gg albo coś jak ktoś chce być informowanym o notkach.. komentujcie proszę!